عراق کشوری است با قومیت های گوناگون و ساکنان آن را عرب، کرد، لر، ترکمن، آشوری، کلدانی، مندایی و صابئین و غیره تشکیل می دهند. کردها در نواحی شمال و شمال شرقی عراق که به کردستان عراق مشهور است زندگی می کنند و از لحاظفرهنگی. زبانی و طرز پوشش با عرب ها متفاوتند و لرها در شرق کشور در استان های واسط،دیاله،میسان سکونت دارند. در ادامه با عالی‌گشت همراه شوید تا جاذبه‌های گردشگری این کشور را با هم مرور کنیم:
بابل
یکی از قدیمی‌ترین استقرارگاه‌های بشر که در ۸۳ کیلومتری جنوب بغداد قرار دارد و از ۲۳۰۰ سال قبل از میلاد آثاری فرهنگی از تمدن‌های بین‌النهرین را در خود جای داده‌است. نزدیکی به رودهای دجله و فرات باعث شده این محوطه یکی از خاستگاه‌های هنر و فرهنگ ادبیات در جهان باشد. جایی که به خاطر پیدا شدن دیوارهای ۱۸ پایی، احتمال می‌رود باغ‌های معلق بابل نیز در آن قرار گرفته‌باشد.
ارگ اربیل
ارگ اربیل یا قلعه هاولر تل یا ماهوریست که مرکز تاریخی شهر اربیل عراق محسوب می‌شود، به عنوان قدیمی‌ترین شهر مسکونی دنیا شناخته شده است. اولین شواهد سکونت در این شهر به قرن پنجم قبل از میلاد و شاید قبل تر از آن برمیگردد. ساختمان‌های بالای این تل که از منطقه هموار اطراف خود، ۲۵ تا ۳۵ متر بالاتر است، در امتداد منطقه ای بیضی شکل ۴۳۰ در ۳۴۰ متری که حدود ۱۰۲ هزار متر مربع را اشغال کرده است، قرار دارد. تنها بنای مذهبی این ارگ که امروزه همچنان پا بر جاست، مسجد ملا افندی است.
مسجد جامع سامرا
این مسجد در قرن نهم و در سال ۸۵۱ به دستور خلیفه عباسی متوکل ساخته شد، شاید هم به همین خاطر است که این روزها به ” جامع المتوکل ” شهرت دارد. مسجد جامع سامرا در آن زمان بزرگترین مسجد در جهان بود و مناره آن که ” ملویه ” نام دارد، به صورت مخروطی و مارپیچی با سطح شیب داری به ارتفاع ۵۲ متر ساخته شد. خلیفه عباسی متوکل به معماری و شهرسازی اهمیت زیادی میداد و همین باعث شد تا شهر سامرا این روزها دارای بناهای تاریخی از این دست باشد.
کاخ عباسی؛ بغداد
کاخ عباسی زیبا که متعلق به حکمرانی عباسیان در سده‌های ۸ تا ۱۳ میلادی است. بنایی دوگانه که نه‌تنها بعنوان کاخ خلیفه مورد استفاده بوده که مدرسه‌ای شبیه‌سازی شده از مدرسه‌ی المستنصریه بود و برای تعالیم دینی نیز مورد استفاده قرار می‌گرفته‌است.
بین‌الحرمین
بین الحرمین به صحنی گفته می‌شود که بین حرم زیبای امام حسین (علیه السلام) و مرقد پاک حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام) واقع شده است.
سرداب حرم حضرت اباالفضل(ع)
سرداب حرم حضرت اباالفضل(ع) حدودا ۴ متر پایین تر از سطح حرم قرار دارد.
علت اینکه برخی از حرم های مطهر ائمه(ع) دارای سرداب هستند به این خاطر است که به مرور زمان، زمین های اطراف حرم به خاطر ساخت و سازها، گذر زمان، وزش باد و شرایط جوی از سطح حرم بالاتر آمده‌اند و به این دلیل سرداب ایجاد شده است.
خیمه‌گاه امام حسین
در قسمت جنوب غربی حرم امام حسین و با فاصله ای حدود ۲۵۰ متری از حرم، خیمه گاه امام حسین(ع) قرار دارد. این محل جایی بوده است که کاروان امام حسین(ع) خیمه های خود را در آنجا به پا کرده بودند. مساحت این بنا حدود ۲۰۰۰ متر می‌باشد و محل خیمه اهل بیت به تفکیک با ضریح‌های مختلف در آن مشخص شده است. نکته جالب در مورد خیمه‌گاه این است که اولین خیمه که به نوعی ورودی خیمه گاه می باشد، خیمه حضرت عباس(ع) است.
نهر علقمه
نهر عَلقَمه یا علقمی، همان نهری است که عباس بن علی(ع) در روز عاشورا، کنارش به شهادت رسید. این نهر از رود فرات منشعب شده و آب زلال آن را به منطقه کربلا و سرزمین های اطراف آن می رسانده است.
قصر الاماره
قصر الاماره که امروزه خرابه هایی از آن به جا مانده، محل شهادت مسلم ابن عقیل و نمایش سر شهدای کربلا در مقابل ابن زیاد است. در همین قصر بود که حضرت زینب (س) علیه بنی امیه سخنرانی فرمودند و البته در نهایت هم، سر قاتلان حسین در قصر الاماره مقابل مختار قرار گرفت تا شاید کمی انتقام خون شهیدان کربلا گرفته شده باشد.
آرامگاه خواجه نصیرالدین طوسی
خواجه نصرالدین طوسی یکی از سرشناس ترین شخصیت‌های تاریخ جریان‌های فکری اسلامی است. علوم دینی و عقلی را زیر نظر پدرش و منطق و حکمت طبیعی را نزد دایی‌اش آموخت. تحصیلاتش را در نیشابور به اتمام رساند و در آنجا به عنوان دانشمندی برجسته آوازه یافت. خواجه نصیرالدین توسی در ۱۸ ذی الحجه ۶۷۲ هجری قمری وفات یافت، و در کاظمین دفن گردید.